نشاط جهانداری (۲۹ ساله)حدود ۴ سال است که بعنوان خلبان دوم در شرکت هواپیمایی زاگرس همکاری دارد. اولین پروازش به شهر نجف و بیشترین پرواز ها را به مشهد مقدس داشته است،که به گفته خودش که هر دو شهر پر انرژی ومقدس هستند.
درباره این بانوی خلبان گفته می شود: از بچگی زمانی که ۵-۴ ساله بود، علاقه خاصی به هواپیما داشت. .بر عکس بیشتر دختر بچه های هم سن و سالش که با عروسک بازی می کردند،او هواپیما دوست داشت.
او که ۳۰۰۰ ساعت پروازی را در کارنامه کاری اش دارد،خانه اصلی اش را جایی می داند که عشق وجود داشته باشد.جایی که حضور خدا را بیشتر حس کند و معتقد است .جایی که مادر حضور داشته باشد،آنجا خانه است ومادر هم که سمبل خداست.
کار او با شرکت هواپیمایی زاگرس در سال ۸۹ در حیطه ایمنی پرواز و باز خوانی داده های اطلاعاتی پرواز Flight Data Monitoring شروع شد.این دستگاهی ست،که همه اطلاعات پروازی را ظرف ۷۲ ساعت می آورد و کامپیوتر بازخوانی می کند.حدود ۳ سال و نیم بعد که شرکت نیازمند نیروی خلبان بود ،آزمون داد وبا رتبه ممتاز قبول شد.
آموزش های اولیه ش را در ایران و در سن ۱۷ سالگی دید.اما از آنجا که برای شروع پرواز حداقل سن ۱۸ سالگی ست،بایستی صبر می کرد تا به این سن برسد. در این سن شروع به تحصیل در رشته خلبانی کرد و همزمان در دانشگاه هم تا مقطع لیسانس در رشته مهندسی فن آوری هوانوردی خلبانی Aviation Flight Engineer Technology مشغول به تحصیل شد. بخاطر علاقه شدید به این رشته بعد از اخذ مدرک گواهینامه خلبانی کل مدارک پروازی مرتبط با هواپیمای مسافربری را هم مثل “گواهینامه خلبانی بازرگانی” commercial pilot license و “پرواز بدون دید در شب” Instrument rating را دریافت کرد.
کار در قسمت های flight dispatcher دیسپچ پروازی که کار هماهنگی خلبانان قبل از پرواز و همه ی اطلاعاتی را که هر خلبان برای انجام پرواز نیاز دارد ،از دیگر همکاری های او بود.. یکی از شرط های لازم تحصیل در این رشته تسلط به زبان انگلیسی است و چون تسلط کافی داشت،ابتدا تمایل داشت که معلم زبان هوانوردی شود،که نهایتاً به همین خواسته قلبی خود یعنی خلبانی رجوع کرد.
هرچند منع قانونی برای خانم ها دردنیای هوانوردی وجود نداشت،ولی ورود به این حرفه به ویژه برای یک خانم چندان ساده هم نبود. از او می شود بعنوان سد شکن در صنعت هوانوردی بانوان یاد کرد،که با شهامت و جسارت خود این انتخاب و راه را برای دگر همجنسان خود هموار کرد و برای صندلی اش جنگید .از موانعی که در مسیرش بود،اینگونه می گوید:
” همین که وارد دانشکده خلبانی شدم،خیلی ها متعجب شدند و می گفتند که این حرفه پسرونه ست و به درد تو نمی خورد.این رفتار عجیب آنها برای من به ظاهر مانع ایجاد میکرد،اما من به عشقم ایمان داشتم و کار خودم را می کردم.معتقدم هر کسی در هر رشته ای هرچقدر تلاش کند ،مایه بگذارد و زحمت بکشد قطعاً نتیجه اش را می بیند.در دنیای امروزه همانطور که سرآشپزهای حرفه ای مرد داریم،مهندسین مکانیک موفق زن هم داریم.موفقیت به جنسیت هیچ ارتباطی ندارد.البته طبیعی ست که با دیدن و شنیدن یک خلبان زن تا حدودی شگفت انگیز و متعجب می شوند.